Efendim bendenizin her zaman bir yurt dışı hayali vardı.Üniversiteye ilk girdiğim andan itibaren öle ya da böle gitmeye karar vermiştim.Bir üniversite öğrencisiyseniz bunun en kolay yolu ya erasmus programına katılacaksınız ya da work and travel denilen yolla gideceksiniz:ikincisi zor bir seçenek gidip çalışıyorsunuz bazen anlaştığınız şirketler dolandırıyorlar sizi falan o yüzden ben ilk seçenek üstünde yoğunlaştım.Yurt dışı deyince gözünüzde mükemmel ingilizcesi olan bir kız canlanmasın.Evet anadolu lisesi mezunuyum,lisemde de üstün ingilizce eğitimide vardı ama ben hiç bir zaman ingilizce konusunda ortanın üzerinde olamadım sınıfımda :)Ama bütün bunlara rağmen üniversiteye başlarken ki hazırlık sınıfı nasıl olduysa sınavla atlamayı başardım.Sonra kendimi aslında ben ingilizcede iyimişşim bizim lisedekiler çok iyi oldukları için ben farkedememişim kendimi diye havalara bile girdim yani:)Burda sevgili arkadaşım Haticenin yorumunu da belirtmeden geçemicem,ben almışım sınavı geçtiğim haberini müjde müjde diye çığrınıyorum bizim kızın yorumu 'sınavın barajı 35 miydi ?':):) oldu,dalgaya aldığını biliyorum tabi ama siz bu espiriden benim lisede ki ingilizce durumumu anladınız bence..
Neysem öle böle geçtim hazırlığı bu işe en çok sevinenlerden biride babam.Ben aldım bu gazı,herkesin dilinde de erasmus sınavı kolay muhabbetleri girdim bodozlama ingilizce sınavına,ve aldım ağzımın payını.İlk yıl böle hüsranla bitti.İkinci yıl pes etmedim az çalışıp tekrar girdim,bu sefer olcaktı ama ailemin sağlık problemlerinden ötürü gitmek nasip olmadı.Son yılıma geldik,
içimde hiç heves olmadan girdim tekrar,bu sefer kimseye ne sınava girdiğimi ne aldığım puanı söylemedim.Sonuçlar açıklandı yerleşmiştim,ama önümde büyük bir engel vardı,son sınıftım programdan yararlanmak için öğrenciliğimin devam etmesi gerekiyordu yani okulu uzatmam lazımdı.Uzatmak gözümde değildi de benim,bunu aileme nasıl kabul ettiricektim diye düşünüyordum.Utana sıkıla söyledim annemlere,gerçekten çok sevindiler uzatmam gerek gerçeğini de açıkladım babam büyüklüğünü göstererek kararı bana bıraktı.Hayatımda verdiğim en zor kararlardan biriydi diyebilirim.Tam bu dönemde bir de iş teklifi de geldi iyi bir firmadan,seçeneklerimin hepsi güzeldi.okulu bitirip mezun olarak işe başlayabilirdim,okulu bitirip hem yüksek lisansa başlayıp hem iş ayarlayabilirdim,ya da hayallerimin peşinden gidip erasmusla yurt dışında bir dönem okuyabilirdim.Bu kadar kararsızlıklar içinde önüme bir yazı çıktı.(yazıyı da burdan ulaşabilirsiniz).Kararımı vermiştim kaç kere 22 yaşında olucaktım,kaç kere bu fırsat elime geçicekti,kendimde çıkabilirdim yurt dışına daha sonra ama belli bir miktar bursla öğrenci hayatıyla çıkmak tabiki daha avantajlıydı ailemin de desteğini almıştım.
Ama hayımda hiç bir şey görüldüğü gibi kolay olmadığı gibi bu da olmadı.O kadar enteresan sorunlarla karşılaştım ki,bir erasmus aday öğrencisinin başına gelmesi neredeyse imkansız şeyler.Biraz özet geçmek gerekirse okulumuz önce yanlış yerleştirme yaptı sonra bizi tekrar yerleştirdi,yerleştiğim okula mail attım ,sizin okulunuzla(sakarya üniversitesi öğrencisiyim) anlaşmamız bulunmamaktadır diye geri dönüş yaptılar,al sana bir yıkım daha.Uzun uğraşlar sonucu yaklaşık 3 aylık bir süre sonunda anlaşma yapılabildi,biter mi pınarın çilesi bitmez.Vize başvuruları için gerekli belgeleri karşı okuldan bekliyoruz,belgeler bizim okulumuza gelcek her gün okulu arıyoruz benimle beraber gelcek arkadaşlarla,bizim belgeler yok ortada.Ben en son dayanamadım Sakarya üniversitesi erasmus ofisine gittim.Bana belgeleriniz kaybolmuş olabilir demezler mi başımdan kaynar sular döküldü,aylardır beklediğimiz belgeler yok ortada.Şu andan sonra benim pis tarafımı görceksiniz.Biraz asi bir yanım var,bunun yanında haksızlıkta,sorumsuzlukta kendimi tutamıyorum.Sinir küpü olarak döndüm eve,annemlere de durumu açıklayamıyorum Aydın'dan Sakarya'ya gelmişim bu iş için,babam sürekli arayıp durum güncellemesi istiyor.Oturup durumu ayrıntılı açıklayıcı ingilizce mail yazdım,işte bize vize için gereken belgeleri aylardır bekliyoruz,bugun okula gittiğimde belgelerin kaybolduğunu söylediler tekrar gönderir misiniz kendi adresime,okula göndermeyin lütfen falan yazdım.Bunu da bizim okulda erasmusla ilgilenen hocadan en üst müdüre,karşı okulda muhattap olduğumuz herkese attım saat gecenin 11'inde.Sonra okudum da maili,sinirle biraz sertte yazmışım o an,sabah uyandım ne gördüm dersiniz,sevgili okulumuz beni erasmus ofisine çağırıyor.Nasıl olduysa 1 gün önce kayıp olan belgeler o sabah belirivermiş.Bundan sonrası biraz daha kolay oldu diyebilirim,vizemiz 3 günde çıktı.Bu arada hiç yazmadığımı farkettim erasmus programıyla hala devam ettiğim Slovakya Teknik Üniversitesine yerleştim.Uçakla yola çıkdığım andan itibaren ki ilk yurt dışı deneyimlerim başka bir yazıda..Hoşçakalın esen kalın :)
Ahahah içine dökmüşsün torun :)
YanıtlaSil